Zeszyty Metodyczne Rachunkowości nr 17 (305) z dnia 1.09.2011

Ewidencja opłat klimatycznych pobieranych na rzecz gmin

Jesteśmy spółką z o.o. Posiadamy pensjonat nad morzem i wynajmujemy zainteresowanym odpłatnie pokoje (nie jest to podstawowa działalność naszej jednostki). Pobieramy i odprowadzamy do gminy opłaty klimatyczne pomniejszone o 10% pobranych kwot z tytułu naszej prowizji. Jak powinniśmy udokumentować i zaksięgować kwoty pobrane od wynajmujących pokoje, kwoty przekazane gminie oraz stanowiące naszą prowizję?

Zasady poboru opłaty miejscowej (klimatycznej) reguluje ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 ze zm.). W świetle art. 17 ust. 1 tej ustawy, opłata miejscowa pobierana jest od osób fizycznych przebywających dłużej niż dobę w celach turystycznych, wypoczynkowych, szkoleniowych. Pobiera się ją za każdy dzień pobytu w miejscowościach:

1) posiadających korzystne właściwości klimatyczne, walory krajobrazowe oraz warunki umożliwiające pobyt osób w tych celach,

2) znajdujących się na obszarach, którym nadano status obszaru ochrony uzdrowiskowej.

Na mocy art. 19 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, rada gminy, w drodze uchwały określa zasady ustalania i poboru oraz terminy płatności i wysokość stawek opłat, a także może zarządzić pobór tych opłat w drodze inkasa oraz określić inkasentów i wysokość wynagrodzenia za inkaso. Inkasentem opłaty klimatycznej może być np. właściciel wynajmowanych turystom pokoi, właściciel hotelu, pola namiotowego, czy sołtys.

Zazwyczaj inkasenci przyjęcie opłat klimatycznych potwierdzają wydaniem dowodu wpłaty z kwitariusza przychodowego otrzymanego z urzędu i opieczętowanego pieczęcią urzędu, który jest jedynym dowodem stwierdzającym fakt uiszczenia opłaty przez osobę zobowiązaną do jej zapłaty. Również na podstawie tego kwitariusza inkasenci rozliczają się z urzędem i wpłacają do kasy gminy wpływy z tego tytułu.

Naszym zdaniem, jeżeli jednak inkasent nie otrzyma od gminy kwitariusza, pobór opłaty miejscowej od turysty może być przez niego dokumentowany, np. w formie noty księgowej. Opłata miejscowa nie stanowi bowiem sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, w związku z czym nie występuje podstawa do ewidencjonowania tej należności za pomocą kasy rejestrującej. Nie wystawia się również w tym przypadku faktur VAT. Warto dodać, iż takie samo stanowisko prezentują w tej sprawie organy podatkowe, np. Urząd Skarbowy w Nowym Sączu w interpretacji indywidualnej z 16 stycznia 2007 r., nr PP/443-140/06.

Z kolei w rozrachunkach pomiędzy inkasentem a gminą czynność poboru opłaty miejscowej, za którą jednostka otrzymuje wynagrodzenie w formie 10% prowizji od zainkasowanych wpływów, stanowi - naszym zdaniem - świadczenie usług na rzecz gminy i tym samym podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Czynność tę jednostka powinna zatem udokumentować fakturą VAT - jeżeli jest czynnym podatnikiem VAT. Takie stanowisko zajął m.in. Urząd Skarbowy w Nowym Sączu w interpretacji indywidualnej z 28 lipca 2005 r., nr PP/443-115/05. W pozostałych przypadkach, gdy jednostka nie jest czynnym podatnikiem VAT, może to być zwykły rachunek. Zwracamy jednak uwagę, iż zasady opodatkowania VAT i udokumentowania opłat klimatycznych nie są uregulowane wprost w przepisach prawa. Warto w tej kwestii zwrócić się o interpretację do właściwego organu podatkowego.