Możliwość stosowania postanowień KSR nr 11, dotyczących odłączania części dodatkowej środka trwałego

Nasza jednostka odłączyła część dodatkową środka trwałego. Z tego względu, że przepisy ustawy o rachunkowości nie precyzują zagadnienia likwidacji części dodatkowej środka trwałego, chcielibyśmy w tej kwestii zastosować postanowienia KSR nr 11. Czy możemy zapisać w polityce rachunkowości, że w przypadku zdarzeń polegających na odłączaniu części składowych, dodatkowych i peryferyjnych środków trwałych stosujemy KSR nr 11?

Jeśli z zasad (polityki) rachunkowości jednostki nie wynika, że stosuje ona Krajowe Standardy Rachunkowości (KSR) lub tylko wybrane, np. KSR nr 11 "Środki trwałe", to chcąc skorzystać z regulacji KSR nr 11 wyłącznie w zakresie odłączenia części dodatkowej środka trwałego, powinna szczegółowo opisać to zagadnienie w swojej polityce rachunkowości.

Z art. 10 ust. 3 ustawy o rachunkowości wynika, że w sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy, przyjmując zasady (politykę) rachunkowości, jednostki mogą stosować KSR wydane przez Komitet Standardów Rachunkowości. W przypadku braku odpowiedniego standardu krajowego, jednostki, inne niż wymienione w art. 2 ust. 3 ww. ustawy, mogą stosować Międzynarodowe Standardy Rachunkowości. Szczegółowe informacje na temat stosowania standardów zawiera Krajowy Standard Rachunkowości nr 7 "Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawianie błędów, zdarzenia następujące po dniu bilansowym - ujęcie i prezentacja" (KSR nr 7).

Jednostka informuje o stosowaniu KSR w zasadach (polityce) rachunkowości. Może tego dokonać w sposób ogólny, czyli zapisać, że w sprawach nieuregulowanych przepisami ustawy o rachunkowości stosuje KSR. Oznacza to, że może wówczas stosować postanowienia wszystkich standardów wydanych przez Komitet Standardów Rachunkowości, w tym wszystkich postanowień KSR nr 11, bez wskazywania ich wprost w polityce rachunkowości. Warto dodać, iż nie jest właściwe powoływanie się na stosowanie KSR i jednocześnie wybiórcze stosowanie niektórych standardów lub ich części i niestosowanie innych (por. pkt 3.2.2. KSR nr 7). Innym sposobem jest włączenie do przyjętych przez siebie zasad (polityki) rachunkowości tylko wybranych KSR, co oznacza, że w sprawach nieuregulowanych przepisami o rachunkowości stosuje wszystkie zapisy tych wybranych standardów. Nie jest właściwe powoływanie się na stosowanie wybranego KSR i jednocześnie wybiórcze stosowanie jego postanowień (por. pkt 3.2.2.a KSR nr 7). W takiej sytuacji, jeżeli jednostka chce zastosować postanowienia standardu, który nie jest wskazany w jej polityce rachunkowości, np. KSR nr 11, konieczne jest podjęcie stosownej decyzji przez kierownika jednostki i wprowadzenie do polityki rachunkowości zapisu o jego stosowaniu. Co istotne włączenie do polityki rachunkowości zapisu o stosowaniu KSR nr 11 wiąże się z koniecznością stosowania wszystkich jego postanowień, nie jest możliwe stosowanie tylko fragmentu dotyczącego odłączania części dodatkowej środka trwałego.

Warto dodać, że decyzja kierownika jednostki o przyjęciu do stosowania tylko niektórych wybranych postanowień KSR jest równoważna decyzji o nieprzyjęciu do stosowania KSR. Nie oznacza to jednak, że nie można wówczas stosować wskazówek zawartych w KSR. W takim przypadku, w razie wystąpienia w działalności jednostki transakcji, zdarzenia lub warunku, których sposobu klasyfikacji, wyceny lub prezentacji przepisy o rachunkowości nie regulują, jednostka powinna ustalić odpowiednie zasady (politykę) rachunkowości i poinformować o nich w sprawozdaniu finansowym (por. 3.2.4 KSR nr 7). Jeśli zatem w polityce rachunkowości jednostki brak jest zapisów o stosowaniu KSR, to chcąc skorzystać wyłącznie z regulacji KSR nr 11 w zakresie odłączenia części dodatkowej środka trwałego powinna ona szczegółowo opisać to zagadnienie w swojej polityce rachunkowości.