Gazeta Podatkowa nr 3 (1148) z dnia 8.01.2015

Ujęcie kosztów remontu środka trwałego rozliczanych w czasie

Firma dokonała gruntownego remontu dachu budynku, który kosztował ponad 60 tys. zł. Ujęcie tej kwoty w kosztach operacyjnych jednostki znacznie zniekształciłoby jej wynik finansowy, dlatego kierownik podjął decyzję o rozliczeniu tych kosztów w czasie. Czy mogą być one rozliczane w okresie pięciu lat?

Ustawa o rachunkowości nie zawiera definicji remontu, dlatego można odwołać się do definicji sformułowanej w art. 3 pkt 8 Prawa budowlanego (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 ze zm.). Remont został w niej określony jako wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji. Remont dachu, o którym mowa w pytaniu, ma na celu przywrócenie jego pierwotnej funkcjonalności i wartości użytkowej budynku. Co do zasady, powinien stanowić koszt działalności operacyjnej. Ujmuje się go w księgach rachunkowych w okresie poniesienia. Jednak jeśli koszty robót remontowych znacząco wpływają na wynik finansowy firmy, powodując jego zniekształcenie, a korzyści z remontu będą odczuwalne w kolejnych latach, to kierownik jednostki może podjąć decyzję o rozliczeniu ich w czasie. Wówczas koszt ten można odnieść na konto 64-0 "Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów".

Jednostka we własnym zakresie określa czas, w którym dokona odpisów związanych z remontem dachu. Powinny one odbywać się zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy o rachunkowości, czyli następować stosownie do upływu czasu. Okres i sposób rozliczania poniesionych kosztów powinien być uzasadniony ich charakterem i uwzględniać zasadę ostrożności oraz zapisy zawarte w przyjętych zasadach (polityce) rachunkowości. Trzeba mieć na uwadze, że proces odpisywania kosztów remontu nie może być nadmiernie wydłużony. Zasadniczo nie powinien on przekraczać okresu 3-5 lat.

Jeżeli jednostka prowadzi ewidencję kosztów na kontach zespołu 4 i 5, to księgowanie rozłożonych w czasie kosztów remontu środka trwałego może odbywać się zapisami:

a) zarachowanie wartości kosztów remontu

- Wn konto 40 "Koszty według rodzajów",

- Ma konto 21 "Rozrachunki z dostawcami",

b) kwalifikacja kosztu do rozliczenia w czasie

- Wn konto 64-0 "Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów",

- Ma konto 49 "Rozliczenie kosztów",

c) odpis części kosztów przypadającej na bieżący okres:

- Wn odpowiednie konto zespołu 5,

- Ma konto 64-0 "Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów".

Trzeba pamiętać o ujednoliceniu rozliczania kosztów remontu dla celów bilansowych i podatkowych. Powinny one być rozliczane analogicznie, czyli jeśli bilansowo są rozłożone w czasie, to podatkowo również należy zastosować ten sposób.